Śmiało podnieśmy sztandar nasz w góre,
Choć burza wrogich żywiołów wyje,
Choć nas dziś gnębią siły ponure,
Chociaż niepewne jutro niczyje....
O, bo to sztandar całej ludzkości,
To hasło święte, pieśń zmartwychwstania,
To tryumf pracy, sprawiedliwości,
To zorza wszystkich ludów zbratania!

Naprzód, Warszawo!
Na walkę krwawą,
Świętą a prawą!
Marsz, marsz, Warszawo!

Dziś, gdy roboczy lud ginie z głodu,
Zbrodnią w rozkoszy tonąć jak w błocie,
I hańba temu, kto z nas za młodu,
Lęka się stanać choć na szafocie!
O, nie bez śladu każdy z tych skona,
Co życie sprawie oddają w darze,
Bo nasz zwycięski śpiew ich imiona
Milionom ludzi ku czci przekaże!

Hurra! Zerwijmy z carów korony,
Gdy ludy dotąd chodzą w cierniowej,
I w krwi zatopmy nadgniłe trony,
Spurpurowiałe we krwi ludowej!
Ha! Zemsta straszna dzisiejszym katom,
Co wysysają życie z milionów!
Ha! Zemsta carom i plutokratom,
A przyjdzie żniwo przyszłości plonów!

1879

«Варшавянка» Вацлава Швенчицького - одна з найпопулярніших у 20 столітті революційних пісень.
Покладена на музику пісні польського повстання 1863-1864 рр. «Марш зуавів» (слова Владімежа Вольського).
Вперше видана у польському нелегальному часописі "Proletariat", 1883, №1. Популярність завоювала під час першотравневої демонстрації 1905 року у Варшаві, після чого за нею була закріплена назва "Варшавянка 1905 року" (щоб не плутати з іншою "Варшавянкою" - піснею листопадового повстання 1831 року на музику Кароля Курпиньського).